روانشناسی 9. عقب ماندگی ذهنی: یک نشانه و یک سندروم

خرید این محصول

» :: روانشناسی 9. عقب ماندگی ذهنی: یک نشانه و یک سندروم

عقب ماندگی ذهنی: یک نشانه و یک سندروم

چکیده

عقب ماندگی درونی یک ایده، یک حالت، یک سندروم، یک نشانه و یک اصل درد و سردرگمی برای خانواده های بسیاری است. پرونده عقب ماندگی ذهنی، در تاریخ به آغاز دور انسان بر روی زمین بر می گردد. مفهوم عقب ماندگی ذهنی به سمت دوران های دور در تاریخ در پاپیروس درمانی (درمان نامه) شهر تیبیز مصر، در حدود 1500 سال قبل از میلاد بر می گردد. اگرچه این مفهوم در تاویل نسبتا ابهام‌آمیز به نظر می رسد، این مدارک به ناتوانی های ذهن و بدن به خاطر آسیب مغزی به روشنی اشاره می کنند (شیرنبرگر، 1983). عقب ماندگی درونی همچنین یک حالت یا سندروم است که به سمت وسیله مجموعه ای از نشانه‌ ها، خصائص و یا مشخصات تعریف ‌شده است و چندین بار در سراسر تاریخ تعریف شده و تغییر نام داده است. برای مثال، پس تواضع و عقب ماندگی ذهنی به عنوان اصطلاحاتی در اواخر قرن گذشته و در اوایل قرن اخیر به کار رفته بودند. برا ترین تشریح از میان همه تعاریف، دشواری در آموختن، مهارتهای اجتماعی، عملکردهای روزانه و دوران آغازیی زندگی (در زمان بچگی) هستند. همچنین عقب ماندگی درونی به آغاز تعریف مشخصه یا نشانه اختلالات دیگر از قبیل سندروم داون و سندروم پردرویلی به کار رفته است. در پایان، عقب ماندگی ذهنی یک چالش و اصل عامل بالقوه تنگی به خانواده شخص مبتلا به این اختلال است. از تشخیص تا معالجه یا آموزش، اعقاب ها با سؤالاتی درباره علت و پیش‌ بینی، همچنین احساس گناه، ادراک از دلتنگی،  وسرخوردگی از آینده، مواجه هستند

خرید این محصول