نام اختصاری: Insulin
اسم نام ها: انسولین،
Insulin Assay, Insulin Level, Serum, Native Insulin, Fasting Insulin,
بهر اجرا دهنده: آنالیز هورمون
نوع الگو قابل اندازه گیری: سرم، پلاسما
حجم نمونه مورد نیاز: 1 ml
اسباب الگو گیری:
1. در اکثر موارد نیاز به ناشتایی باده باشد. باب شرایط ناشتایی بیمار باید به مدت 8 ساعت در چگونگی NPO به سمت سر برد. در برخی موارد، پزشک ممکن است ناشتایی طولانی تر را درخواست کند.
2. گاهی اوقات ممکن است پزشک، آزمایش در چندین زمان را درخواست کند، مانند وقتی که تست تحمل گلوکز انجام می شود.
ملاحظات نمونه گیری:
1. با رعایت اصول نمونه گیری از بیمار نمونه خون وریدی گرفته و ثانیه را باب ویال های با درب قرمز تجمع آوری نمایید. نمونه را بر روی یخ قرار دهید.
2. جایگاه الگو گیری را از لحاظ خونریزی بررسی نمایید.
3. باب چهره نمونه گیری در خارج از آزمایشگاه، نمونه را باب حوالی یخ خشک، بالافاصله به آزمایشگاه ارسال نمایید.
4. نمونه خون باده بایست در طی دو ساعت ساتریفیوژ گشته و سرم را جدا نموده و در ویال های مخصوصی درب دار جدا نمایید.
5. دقت نمایید تا نمونه همولیز نگردد.
6. در صورت استفاده بیمار از داروهای مؤثر حرف نتایج آزمون، پیش از نمونه گیری، آن را باب برگه آروین یادداشت نمایید.
7. چنانچه سطح انسولین سرم در طی آزمون GTT (تست تحمل گلوکز) سنجیده می شود، نمونه دم را قبل از مصرف خوراکی میزان گلوکز تجویزی و نیز در فواصل زمانی مشخصی پشت از سود گلوکز (بسته به دستورالعمل آزمایشگاه) بگیرید.
8. در صورتی که چندین الگو از یک بیمار گرفته باده شود، هر الگو را در ویال های جداگانه ای جدا نمایید.
موردها عدم پذیرش نمونه:
ü نمونه حرف همولیز اکید
ü نمونه بافت صفت
ü مایعات I.V
ü پلاسمای با ضد انعقاد هپارین ، سدیم فلوئورید و پتاسیم اگزالات
ü نمونه بدون برچسب و یا حرف برچسب اشتباه
شرایط نگهداری:
1. پس از جداسازی سرم ترجیحاً ثانیه را تا دوران انجام آزمایش در فریزر نگه دارید. در صورت باب دسترس نبودن فریزر نمونه باید در مجاورت یخ خشک قرار گیرد.
2. استقامت نمونه در دمای 4oC به مدت 7 روز و در -20oC تا 6 اسم می باشد.
کاربردهای بالینی:
1. تشخیص انسولینوما، هنگامی که باب ارتباط با اندازه گیری proinsulin و c- پپتید استفاده می شود.
2. مدیریت دیابت ملیتوس
3. امعان اختلال متابولیسم چربی و کربوهیدرات
4. ارزیابی مبتلایان به هیپو گلیسمی در شرایط ناشتایی.
اطلاعات تکمیلی:
انسولین هورمونی است که در سلول های بتای لوزالمعده تولید و ذخیره می شود و برای
انتقال و ذخیره سازی گلوکز در روی سلولی، بسیار اساسی است، در تنظیم
روی گلوکز خون کمک می کند و باب متابولیسم چربی پرتره دارد . اندر سلولهای بتای
پانکراس، پلیپتپید پرهپروانسولین از طریق مکانیسمی بغرنج به سه جرم زیر که از
تماشا بالینی اندازهگیری میشوند متابولیزه میشود: پروانسولین، انسولین و -c پتپید که اغلب به مجموعه آنها پلیپتپیدهای
پانکراس فرموده میشود .
علل هایپوگلیسمی در حالت ناشتا در بچهها و بزرگسالان شامل
این موردها میباشد: غده سلولهای جزیرهای، مصرف انسولین خارجی یا داروهای
هیپوگلیسمیک، مصرف الکل، نارسایی هیپوفیز الا بالا کلیه، تومورهای حجیم خارج پانکراس
و مواردی از بیماری خیلی شدید کبد.
در دوران طفولیت بیماریهای فامیلی و تکگیری وجود دارند که به مجموعه آنها هیپوگلیسمی هیپرانسولینمیک مداوم کودکی (PHHI) گفته میشود.
افراد مبتلا به دیابت سنخ 1 انسولین بسیار اندکی تولید می کنند و بنابراین در نهایت به سمت تداوی مکمل انسولین نیاز دارند. دیابت سنخ 2 به طور بسیار مربوط به ابرام به انسولین است که با گذشت زمان افزایش باده یابد. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در ابتدا ممکن است تنها حرف تغییر در شیوه زندگی از تمام رژیم غذایی و ورزش، بیماری را مدیریت کنند. در نهایت، امکانپذیر است به داروهای خوراکی برای افزایش حساسیت سلول های بدن به انسولین و یا به سمت تحریک پیکر برای تولید انسولین بیشتر نیاز باشد. بیماران دیابت نوع 2 نیز امکانپذیر است در نهایت به تزریق انسولین برای رسیدن به سطوح شکر معمولی احتیاج داشته باشند .
آیین مرجع: RIA
روش ارجح: کمی لومینوسانس
سایر روشها: ELISA
مقدارها مرجع: بالغین: 2.6 – 24.9 µIu/ml ( 8 تا 12 ساعت ناشتایی) نوزادان: 3 – 20 µIu/ml
2 ساعت بعد از غذا: µIu/ml 7.6 – 26
2 گاهنما بعد از تجویز 75 گرم گلوکز: 15 – 53 µIu/ml
تفسیر: باب طول صبحانهنخورده یی طولانی مدت، زمانی که سطح قند خون بیمار به <40 mg/dl="">40>افت می یابد، سطح انسولین بالا به همراه سطوح افزایش یافته proinsulin و -cپپتید نشان دهنده انسولینوما می باشد.
سطح انسولین به کوه طور بسیار در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 کاهش می یابد . در مراحل اولیه دیابت نوع 2، انسولین طبیعی یا افزایش یافته است. در اواخر مرحله دیابت سنخ 2، انسولین کاهش باده یابد . در افراد سالم، سطح انسولین به سمت موازات شکر خون تغییر می کند .
اختلالات هیپوگلیسمیک دوره بچگی و کودکی باب بیمارانی که کتوز یا اسیدوز ندارند و معمولاً بیتجربه از هیپرانسولینمی است مجموعاً PHHI نامیده میشوند که دارای سه نمای آزمایشگاهی هستند: گلوکز سرم کمتر از 54 mg/dl ، انسولین سرم بیشتر از 10 µIu/ml و افزایش-c پیپد و پروانسولین سرم.
انسولینوما شایعترین تومور سلول جزیرهای و شایعترین توموری است که انگیزه هیپوگلیسمی میشود و باب حدود 90 درصد موردها خوشخیم است. باب بیشتر از 85% موارد انسولینوما، پروانسولین بیشتر از 25% است باب حالی که باب حالت طبیعی کمتر از 25% از کل انسولین ایمونوراکتیو را شامل میشود.
هیپرانسولینمی باب حال ناشتا ممکن است یکی از علامتهای مهم سندرم مقاومت به سمت انسولین باشد که اجزای آن عبارتنداز افزایش فشار خون، پروفایل ناپسند چربیها، دیابت نوع 2، چاقی و بیماری عروق کرونر قلب.
سنجش انسولین توأم با شکر خون ناشتا امعان تشخیص انسولینوما را بسیار افزایش می دهد. نسبت انسولین به گلوکز پس از 12- 8 ساعت ناشتایی باید کمتر از 3/0 باشد.
این انتساب در مبتلایان به سمت انسولینوما بیشتر از میزان فوق است. ترنر و همکارانش به سمت منظور افزایش حساسیت و اختصاصیت این دو آزمایش توأم، حرف استفاده از فاکتورهای متغییر
ریاضی، نسبت انسولین به گلوکز را اصلاح نمودند.
سطح انسولین سرم ×100 تقسیم بر مقادیر گلوکز خونابه - 30
اگر نسبت اصلاح شده ترنر بالاتر از 50 باشد، نشاندهنده انسولینوما می باشد.
ازدیاد سطح: اسم رفتن میزان انسولین، در انسولینوما، مقاومت به انسولین، مصرف بیش از کرانه انسولین صناعی، آکرومگالی، سندرم کوشینگ، استفاده از داروهایی نظیر کورتیکواستروئیدها، لوودوپا، قرص های جلوگیری از بارداری، زوال اسم فروکتوز یا گالاکتوز و چاقی چشم باده شود .
افت سطح: کاهش سطوح انسولین، در دیابت، کم کاری هیپوفیز، درد های لوزالمعده نظیر پانکراتیت دیرپا (شامل فیبروز کیستیک) و سرطان لوزالمعده دیده می شود.
عوامل پادرمیانی گر :
اگر کسی دارای آنتی بادی های خلاف انسولین باشد، به سمت خصوص در نتیجه مصرف انسولین غیرانسانی (حیوانی یا مصنوعی)، این آنتی بادی ها می توانند در سنجش انسولین بویژه در آیین RIA تداخل کنند.
آنتی بادی های خلاف موش انسانی (HAMA) ممکن است درسنجش تداخل نماید.
مصرف خوراک و اضافهوزن میتواند سبب افزایش سطوح انسولین شود .
چنانچه فردی بتازگی از رادیوایزوتوپها استفاده کرده باشد امکانپذیر است بر نتایج آزمایش سنجش انسولین به روش RIA تأثیر بگذارد.
داروهایی که موجب افزایش سطح انسولین می گردند عبارتند از: کورتیکواستروئیدها، لوودوپا و داروهای خلاف بارداری خوراکی.
این سنجش واکنش متقاطع صد درصدی با انسولین انسانی نوترکیب (Novolin R and Novolin N) دارد.
سرم ایکتریک (بیلی روبین بیش از 90 mg/dl)، لیپمیک (تری گلیسرید بیش از 1800 mg/dl)، بیوتین بیش از 60 ng/ml و همولیز ( هموگلوبین افزون از 60 mg/dl) باب نتایج آزمایش تداخل می نمایند.
باب بیماران تحت تداوی با دوز بالا بیوتین یعنی بیشتر از 5 میلی حار باب روز، ابداً نمونه ای نباید حداقل حرف 8 ساعت پس از اجازه دوز آخر بیوتین افسرده شود.
توضیحات:
· انسولین، سطح گلوکز دم را با تسهیل تحرک آن از جرین خون به درون سلول ها تنظیم باده نماید.
· ترشح انسولین عمدتاً اسم پایین تأثیر سطح گلوکز خون است. به سمت طور طبیعی با افزایش سطح گلوکز خون، سطح انسولین ایضاً افزایش می یابد و با کاهش آن، آزادسازی انسولین نیز متوقف می گردد.
· برخی پژوهشگران معتقدند که پیمانه گیری انتساب قند خون و انسولین روی نمونه ای که در طی آزمایش اسم گلوکز خوراکی ( GTT)
اجرا می شود قابل اعتمادتر از اندازه گیری سطح انسولین به تنهایی می باشد.
نام اختصاری: PAPP-A
سایر نام ها: پروتئین A پلاسمایی مرتبط با آبستنی
Pregnancy – Associated Protein A
بخش اجرا دهنده: آنالیز هورمون
نوع الگو قابل اندازه گیری: خونابه ، پلاسما
حجم نمونه مناسبت نیاز : 0.5 ml
شرایط نمونه گیری:
1. نیاز به ناشتایی نمی باشد.
2. اندازهگیری فقط در هفته 14-10 حاملگی صورت میگیرد و بعد از این زمان توانایی پاک آزمایش از بین میرود.
ملاحظات نمونه گیری:
1. از آهمند نمونه خون وریدی افسرده و آن را در لوله های با درپوش قرمز، صورتی یا سبز تجمع آوری نمایید.
2. در خلال تاخت ساعت نمونه را سانتریفیوژ نموده و سرم را از سلول جدا نمایید و آن را در ویال های پلاستیکی مخصوص آلیکوت نمایید.
3. از تجمع آوری نمونه سرم لیز، ایکتریک و الا لیپمیک احتراز نمایید .
4. دانستن سن مادر حائز ابهت است. آن را در برگه آروین یادداشت نمایید.
5. لابراتوار می بایست فرمی از دادهها فردی و شرایط بالینی بیمار را تکمیل نموده و مستند نماید.
موارد زوال پذیرش نمونه:
ü همولیز شدید سرم
ü حل و فریز مکرر نمونه
ü نمونه کمتر از 10 هفتگی و بیشتر از 14 هفتگی
اسباب نگهداری:
1. پشت از جداسازی سرم، نمونه را به سمت بخش آنالیز هورمون انتقال داده و تا زمان آزمایش در یخچال نگه دارید.
2. پایداری نمونه سرم باب دمای اتاق 8 ساعت، در دمای 4˚C به زمان یک هفته و در -20˚C به زمان 3 ماه می باشد.
کاربردهای بالینی: شایعترین دلیل برای امتیاز ژنتیکی پرهناتال، بیم سندرم داون (تریزومی21) است. غربالگری از بهر سندرم داون باب سه ماه اول حاملگی بوسیله PAPP-A و free βhCG ( زیرواحد بتای آزاد هورمون hCG ) باب سرم مادر امکانپذیر میباشد. چنین غربالگری همراه با پیمانه مایع پس گردن جنین یا fetal nuchal translucency (NT) میانجیگری اولتراسونوگرافی، بیشترینها موارد تریزومی 18 را هم پیجویی میکند.
روش مرجع: -
آیین ارجح: ELISA
سایر روشها: two– site immunometric assay
مقادیر طبیعی: مقادیر PAPP-A اسم پایین تأثیر حاملگی باب دوره زمانی هفتههای 14- 8 پست است .
تفسیر: در هفته 14- 8 حاملگی میزان ردیابی برای تریزومی 21، %62 - %85 حرف میزان مثبت کاذب %5 - %9 است. از بهر تریزومی 18، حدود %90 از موردها حرف میزان مثبت کاذب %2شناسایی خواهند شد.
عوامل مداخله جرب : همولیز شدید در نتایج آزمایش تداخل می کند.
توضیحات:
· نتایج استفاده از PAPP-A و free β-hCG باب سه اسم اول حاملگی مشابه تست سهگانه (AFP ، استریول غیرکونژوگه و hCG) در هفتههای 22- 15 آبستنی است.
· بیمارانی که غربالگری آنها صفت میشود، غالباً برای نمونهبرداری از پرزهای جفت الا آمنیوسنتز فرستاده میشوند.
· سندرم داون که شایعترین علت عقبافتادگی درونی است، شایعترین اخلال کروموزومی اتوزومال در تولدهای جاندار نیز محسوب میشود .
· استفاده از این نشانگر برای غربالگری سندرم داون و یا تریزومی 18 مناسبت تأیید سازمان خوراک و دوا نمی باشد.
نکات کلیدی و تست های درس روشها و فنون تدریس